Over afscheid nemen en de huwelijksmarkt...

Mijn onderzoek is over! Na vandaag een laatste gesprek met een begeleidster te hebben gehad ben ik klaar! Ik ben er echt wel aan toe, ik werd het interviewen soms een beetje zat en ik keek al een tijdje uit naar het moment dat ik zou gaan reizen; nu dus! Ik vertrek vanavond met de nachttrein naar Mysore, waar een mooi en groot paleis schijnt te staan. Ben benieuwd!

Maar om even terug te komen op mijn onderzoek, ik heb gemerkt dat het erg lastig is om afscheid te zeggen. Tuurlijk, iedereen vindt het jammer dat je gaat en je hebt net vrienden gemaakt enzo, maar het is ook praktisch gezien moeilijk om een hoofdstuk af te sluiten. Ik had foto's van mijn interviewees en mij gemaakt en aan het eind heb ik anderhalve dag van plek naar plek getourd om ze uit te delen. Tuurlijk was je dan weer iemand vergeten zodat je de volgende dag dan weer terug moest komen (of er waren nieuwe mensen die je in hun huis uitnodigden en die dan koele drankjes voor je gaan kopen en waarvoor je iets wilt terugdoen)! Daarnaast werd ik bij heel veel mensen in hun huis uitgenodigd en het was niet altijd even makkelijk om 'nee' te zeggen. Maar al met al is het heel lief en aardig, al ben ik eerlijk gezegd wel blij dat het 'doei zeggen' (waar je dus in feite minstens een paar dagen mee bezig ben en nog niet mee klaar ben: ik heb aan verschillende mensen zelfs nog beloofd terug te komen na mijn trip..) over is.

Ik heb al vrij veel geschreven over het huwelijk, en dat ga ik nu weer doen. Ik heb me afgevraagd of ik er nou door geobsedeerd ben, maar ik denk dat het door mijn omgeving komt (zit in een hostel vol meisjes van huwbare leeftijd) in combinatie met het feit dat het huwelijk de meest belangrijke en onvermijdelijke gebeurtenis van het leven is hier. De afgelopen tijd heb ik ontdekt hoe je hier aan een partner komt. Dus dit is een korte cursus 'hoe word ik succesvol op de Indiase huwelijksmarkt'!

Ok stel dat je een Indiase wil trouwen, dan is de eerste stap dat je ouders hun familie gaam inlichten dat ze hun zoon of dochter willen laten trouwen. Als je een meisje bent, heeft je oudste oom het 'eerste recht' om met je te trouwen. Het is ook goed mogelijk dat je je neef trouwt.

Stel dat er geen familieleden geschikt zijn om te trouwen of omdat je daar bezwaar tegen hebt (met betrekking tot het krijgen van kinderen kan ik me hier iets bij voorstellen!), is de volgende stap dat je ouders en je familie hun vrienden gaan inlichten dat ze een huwelijkspartner voor je zoeken. In je omgeving kan je dan kijken of er iemand is die dezelfde religie of kaste (soms niet belangrijk) heeft, en of de persoon uit een goede familie komt van ongeveer dezelfde socio-economische status. Je ouders en familie zoeken door je pasfoto en 'biodata' onder kennissen te verspreiden. Zij zullen ook waarschijnlijk pasfoto's van potentiele kandidaten ontvangen die je ouders en jij dan kunnen beoordelen.

Stel dat dit niet werkt, dan zijn drastischere maatregelen nodig. Je moet aan een groter publiek laten merken dat je beschikbaar bent! Je kan kiezen voor twee opties: internet of advertentie in een krant. Een internetsite zoals www.tamilmatrimony.com of www.shaadi.com kan uitkomsten bieden. Je maakt een profiel aan, chat een beetje met elkaar en voor je het weet onmoet je je soulmate! Mm volgens de sites in ieder geval zijn er al bijna een miljoen happy matches uit vooruit gekomen.

Een andere methode is om een advertentie in een krant te plaatsen. Elke zondag is er in de Engelstalige kranten 'The Hindu' en 'Deccan Chronicle' een speciale sectie voor advertenties, waarvan pagina's gevuld worden met matrimonial ads. Ik zal er eentje van laten horen:

'BORNAGAIN CHRISTN Teetotaler fair 29 168 BE MBA (IIM) TCS 10L pa/Telu,Eng,Hindi speaking/now in UK/Bride fair b'ful godfearing protestant Engg,Doctr,Gradut/age 24-28 157-165 (flexbl) caste comnty nobar/100% confdnl retmbl (0-9849770005) Send photodata to Box No.NY-123 The Hindu Hyderabad-500016'
In: The Hindu, Classifieds, Page 6, May 13, 2007

Het voordeel is dat je precies kan zeggen wat je zoekt, in dit geval een Protestants meisje dat tussen de 24 en 28 jaar oud is en tussen de 157 and 165 lang, een Master's diploma heeft, in Engeland woont, erg mooi is en een erg lichte huid heeft ('fair'). De jongen in kwestie woont in Engeland, heeft een MBA diploma, een lichte huid en, jawel, verdient 10 lakhs per annum (20.000 Euro per jaar, wat in Nederland niet superrijk is, maar wat hier als een fortuin gezien wordt).

Stel nou dat je wilt reageren op deze advertentie. Hij vraagt om een foto van je en je biodata. Met biodata wordt bedoelt waar en wanneer je geboren bent. Het is namelijk erg belangrijk in India dat de geboortehoroscopen van twee personen matchen. Alleen dan kunnen ze trouwen. Dus stel dat alles meezit in een toekomstige partner (goed onderwijs gevolgd, mooi, lichte huid(!), goede religie/kaste, goede familie, beide partners mogen elkaar) dan nog kunnen ze vaak niet trouwen als de geboortehoroscopen niet matchen...

Ik blijf gefascineerd door hoe het hier gaat. Het is echt een 'huwelijksmarkt' en het grappige is dat in de Bollywood films (die iedereen geweldig vindt hier en die ik ook leuk begin te vinden) het huwelijk uit liefde veel voorkomt en geoverromanticeerd wordt. Het zijn dan wel vaak verhalen over mensen van een hogere socio-economische klasse waar het er wat vrijer aan toegaat, maar iedereen ziet ze en zwijmelt flink mee...

Ik ga maar eens inpakken voor Mysore! Hoop jullie snel te zien (over iets meer dan een maand, 18 Juni, ben ik al weer thuis!).

kus Annemieke