Irrationeel Bolivia

Irrationeel Bolivia: over Engelse bolhoedjes, zebra´s en de strijd om de zee

Hóla amigos!

Inmiddels ben ik in Sucre aanbeland, na onder andere Esther bezocht te hebben in La Paz en een mountainbike en jungle toer in het noorden van Bolivia te hebben gedaan!

Tot nu toe bevalt Bolivia erg goed, al zijn er wel duidelijk verschillen met Peru. Bolivia is namelijk traditioneler en minder georganiseerd, en veel zaken voelen heel onlogisch voor mij.

Het eerste wat opviel in La Paz was de traditionele kledij van de vrouwen hier. De vrouwen dragen hier een traditionele bollende rok met een een blouse erboven en een Engels bolhoedje op hun hoofd. Een Engels bolhoedje? Inderdaad ja, ik vond het ook nogal vreemd, maar mij is verteld dat er ooit een overschot hiervan was in Engeland wat tot export naar Bolivia heeft geleid. En blijkbaar is deze accessoire nooit uit de mode geraakt...

Verder heb ik in de drie weken dat ik hier ben al meerdere demonstraties en wegblokkeringen meegemaakt. In Bolivia staat vrijheid van meningsuiting namelijk erg hoog in het vaandel bij de mensen, waarschijnlijk doordat ze dit eindelijk hebben verkregen na een geschiedenis van talloze revoluties. Toen ik in La Paz was demonstreerden de mijnwerkers dat ze 100% van hun salaris als pensioen wilden hebben, omdat president Morales dit pas had gegeven aan de militairen. Echter, er was niet beseft dat andere werkende groepen dit misschien dan ook wilden krijgen, waardoor dit dus tot deze demonstratie leidde! Het aparte was nog dat er naast deze demonstratie ook een counterdemonstratie was van mensen die het niet met de mijnwerkers eens waren. En zo worden demonstraties alledaagse zaken.

Het vervelende is wel dat hierdoor een stad compleet plat kan komen te liggen. Het centrum van La Paz was bijvoorbeeld op een dag afgezet en bussen konden niet rijden. Voor mij was het juist die dag dat ik op een toer zou gaan en pas een uur van te voren kon worden bevestigd of deze door kon gaan of niet, omdat het onduidelijk was of de bus van La Paz naar Sorata kon rijden. Uiteindelijk bleek de toer door te kunnen gaan, maar toen ik naar het agentschap liep hoorde ik wel dynamiet in de verte...

Hoewel dit het leven avontuurlijk maakt in Bolivia (want: gaat je toer door? is de weg die je bus neemt niet geblokkeerd?), blijf ik me er wel over verbazen, omdat het allemaal zo irrationeel voelt en zo inconstructief voor de vooruitgang van Bolivia. Want hoe kan een land zich ontwikkelen als een stad om de haverklap afgesloten is van andere steden (en geloof me, dit is gebeurd en ik heb verhalen gehoord dat toeristen hierdoor hun vliegtuig hebben gemist!) en wanneer bepaalde groepen hun werk steeds neerleggen om te demonstreren?

Het toppunt van het irrationailsme is in mijn ogen "El Dia de Mare": de dag van de zee waarin Bolivia herdenkt dat zij de "zee" zijn verloren aan Chili. Het is namelijk zo dat twee eeuwen geleden tijdens carnaval Chili een stuk land van Bolivia heeft geconfisceerd waardoor Bolivia de toegang tot de zee verloor. Hoewel dit twee eeuwen geleden gebeurd is, leeft het nog heel sterk in Bolivia en dit uit zich in demonstraties van de marine (jawel, Bolivia heeft een marine!) op 21 juni in La Paz, waarbij zij in traditionele kostuum luidkeels verkondigen dat zij de zee terugeisen. Het schijnt daarnaast zelfs in de grondwet van Bolivia te staan dat elk land recht heeft op de zee (?). Al met al dus een heel gebeuren in Bolivia, terwijl in buurland Chili deze dag vrijwel onopgemerkt voorbijgaat...

Over dit soort acties kan ik me blijven verbazen, al geeft het wel charme aan een land. Ook leuk zijn bijvoorbeeld de "zebra´s" die je in elke stad ziet, de vrijwilligers in zebra-kostuum die het verkeer rondom de grote pleinen in de stad in goede banen leiden en die daarbij soms leuke dansjes opvoeren. Dit allemaal onder het mom van "maak Bolivia veilig"! Eerlijk gezegd vind ik het verkeer in Bolivia vrij rustig vergeleken met het verkeer in bepaalde landen in Azië (India en Vietnam bijvoorbeeld!), maar je wordt wel blij van deze verkeerregelaars.

Dus dit is Bolivia. Een verrassend land met veel charme maar ook één waar je af en toe je vraagtekens bij zet! En waarbij je je afvraagt of het land zich hierdoor wel verder kan ontwikkelen. Want: Bolivia is qua grondstoffen een heel rijk land, het heeft goud, zilver, een variëteit aan landschappen (Andes, jungle), en heel veel verschillende planten en gewassen. Én het schijnt de plek te zijn waar je in het geval an een wereldramp moet vertoeven (vanwege de grondstoffen en hoogte van het land), aldus volgens een rapportage van de BBC! Maar tegelijkertijd is het het armste land van Zuid-Amerika en zie ik hier eerlijk gezegd niet snel verandering in komen, omdat de mentaliteit van Bolivianen dit denk ik tegenhoudt. Ter voorbeeld: alle belangrijke industrieën en mijnen in het land worden door buitenlanders gemanaged...

Zo ver dus mijn observaties over Bolivia! Nu in Sucre, waar ik vier dagen Spaanse les volg (en het gaat goed! althans mijn lerares is onder de indruk van me!), en hierna reis ik naar het zuiden af!

Bésos y hasta luego!

Annemieke