De dag dat onze chauffeur een vrouw aanreed
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
08 December 2013 | Ethiopië, Addis Abeba
De dag dat onze chauffeur een vrouw aanreed en we in een "love hotel" belandden
Oftewel: een normale dag in het leven van een reiziger
Na de Danakil toer besloot ik met een groep van 5 een privé auto te huren voor de rit terug naar Addis, omdat dit een relaxte manier van reizen zou zijn na twee weken alleen in slechte bussen gezeten te hebben. Daarnaast zou dit de reis slechts één in plaats van twee dagen kosten, wat ook zeer welkom zou zijn.
Dit liep echter anders; de tocht werd een regelrechte nachtmerrie...
Het begon al typisch toen ik om kwart voor vier 's morgens door de chauffeur platgebeld werd, terwijl hij ons pas om vier uur op zou komen halen. Een herinneringsbelletje is OK, maar dit was iets teveel van het goede.
Vervolgens gingen we met de jeep op pad maar al snel bleek dat één van ons ziek was en er regelmatige toiletstops aan de kant van de weg gemaakt moesten worden. Onze chauffeur werd echter boos en weigerde te stoppen toen hier na 2,5 uur voor een tweede maal om gevraagd werd. Na wat discussie heb ik uiteindelijk zelfs het reisbureautje waar we deze transfer geboekt hadden moeten bellen om hem tot reden te brengen.
Omdat het echter niet beter ging met onze metgezel besloten hij en een vriend in het volgende stadje in een hotel achter te blijven. Wij gingen met vier reizigers plus chauffeur verder.
Maar vanaf dat moment ging het alleen maar bergafwaarts.
Onze chauffeur vroeg ons op een gegeven moment waar we in Addis naar toe wilden maar toen wel ons hotel noemde gaf hij aan daar niet naar toe te willen reizen, maar alleen naar een hotel dat hij kende. Uiteraard zouden we hier niet mee akkoord gaan, maar we besloten de discussie uit te stellen tot we dichter bij Addis zouden zijn.
Ondertussen kwamen we in een dorpje waar onze chauffeur stopte. Al gauw bleek dat hij met lokale mensen aan het onderhandelen was om hen tegen betaling mee te laten reizen in onze jeep. Wij protesteerden maar hij gaf aan dat "dit een auto voor 6 personen is" en werd vrij aggressief. Hierop belde ik maar weer met het reisbureautje en de vrouw daarvan kon hem gelukkig overhalen door te rijden, al ging hij tegen haar ook flink te keer.
Inmiddels was de sfeer in de auto tot onder het nulpunt gedaald en de chauffeur uitte zijn frustratie in een nóg roekelozere rijstijl, terwijl hij voorheen al niet bepaald voorzichtig reed. En toen ging het falikant mis: onze chauffeur reed een vrouw aan in het dorpje waar we doorheen reden.
Meteen werd zowel de vrouw als onze auto omsingelt door zo'n 50 man. De vrouw werd weggedragen voor medische hulp, maar de menigte bleef staan. Dit was best eng: worden ze boos op de chauffeur of op ons faranji's? Uit voorzorg deden we alle deuren maar op slot terwijl ik meelevend door de ramen naar buiten probeerde te kijken.
Gelukkig bleef de menigte kalm en de politie agente arriveerde al vlug, waarna we naar het politiebureau reden voor de aangifte.
Na twee uur daar gewacht te hebben (zonder enige uitleg van onze chauffeur!), bleek dat we die dag niet verder konden reizen. De reden was dat in Ethiopië je als autobestuurder schuldig bent bij een ongeluk en de familieleden van het slachtoffer kunnen besluiten of je in de gevangenis gegooid wordt als het slachtoffer er erg aan toe is.
Inmiddels startte ik weer een hot line met het reisbureautje om te kijken of er een andere auto gestuurd zou worden of we geld terug zouden krijgen. Het antwoord was dat we dit zelf met de bestuurder moesten regelen.
Om te kijken hoe het met het slachtoffer ging, reden wij (buitenlanders, chauffeur en agent) naar het lokale ziekenhuis. Daar bleek dit echter niet goed vastgesteld te konden worden. Er waren geen zichtbare externe verwondingen, maar de vrouw leek wel veel pijn te hebben. Daarnaast leek ze geestelijk niet helemaal in orde, wat het niet eenvoudiger maakte.
Daarom werd besloten om het slachtoffer naar een beter ziekenhuis in Dessie, een grotere nabijgelegen plaats, te brengen. De chauffeur zou ons bij een hotel afzetten in Dessie, maar wij gaven aan niet in te stappen voordat onze vergoeding was uitonderhandeld. In het ziekenhuis was namelijk een dokter die redelijk engels sprak en de aanwezigheid van de agent maakte de chauffeur timide (van zijn aggressieve gedrag was weinig over!), wat een goede combinatie was omdat we anders waarschijnlijk naar ons geld konden fluiten. Deze tactiek werkte want we kregen uiteindelijk ongeveer 40% van onze aanvankelijke prijs terug (en we waren halverwege). De keerzijde was wel dat het slachtoffer moest wachten tijdens onze discussies (wat we achteraf pas echt realiseerden. Maar: zo gaat dat hier.
Toen konden we op weg gaan naar het ziekenhuis en werden wij gedropt in het centrum van Dessie.
Daarna hebben wij de chauffeur en het slachtoffer niet meer gezien, maar ik vraag me wel af wat er met hen gebeurd is. Want: wat was er mis met de vrouw en heeft de familie van het slachtoffer hem laten gaan? Ik vermoed dat hij hen heeft afgekocht, als hij tenminste genoeg geld had.
Wij konden ondertussen in Dessie geen normaal hotel vinden (allemaal vol?!) waardoor we uiteindelijk uit allemaal slechte en vieze alternatieven de beste kozen; een "love hotel" met gratis condooms in de kamers. Die avond zagen we Ethiopië helaas verliezen in de kwalificatiewedstrijd tegen Nigeria en gingen we vroeg naar bed.
En de volgende dag?
We pakten de bus naar Addis, wel zo relaxed want we kwamen veilig en zonder problemen aan..
Kus, Annemieke
Oftewel: een normale dag in het leven van een reiziger
Na de Danakil toer besloot ik met een groep van 5 een privé auto te huren voor de rit terug naar Addis, omdat dit een relaxte manier van reizen zou zijn na twee weken alleen in slechte bussen gezeten te hebben. Daarnaast zou dit de reis slechts één in plaats van twee dagen kosten, wat ook zeer welkom zou zijn.
Dit liep echter anders; de tocht werd een regelrechte nachtmerrie...
Het begon al typisch toen ik om kwart voor vier 's morgens door de chauffeur platgebeld werd, terwijl hij ons pas om vier uur op zou komen halen. Een herinneringsbelletje is OK, maar dit was iets teveel van het goede.
Vervolgens gingen we met de jeep op pad maar al snel bleek dat één van ons ziek was en er regelmatige toiletstops aan de kant van de weg gemaakt moesten worden. Onze chauffeur werd echter boos en weigerde te stoppen toen hier na 2,5 uur voor een tweede maal om gevraagd werd. Na wat discussie heb ik uiteindelijk zelfs het reisbureautje waar we deze transfer geboekt hadden moeten bellen om hem tot reden te brengen.
Omdat het echter niet beter ging met onze metgezel besloten hij en een vriend in het volgende stadje in een hotel achter te blijven. Wij gingen met vier reizigers plus chauffeur verder.
Maar vanaf dat moment ging het alleen maar bergafwaarts.
Onze chauffeur vroeg ons op een gegeven moment waar we in Addis naar toe wilden maar toen wel ons hotel noemde gaf hij aan daar niet naar toe te willen reizen, maar alleen naar een hotel dat hij kende. Uiteraard zouden we hier niet mee akkoord gaan, maar we besloten de discussie uit te stellen tot we dichter bij Addis zouden zijn.
Ondertussen kwamen we in een dorpje waar onze chauffeur stopte. Al gauw bleek dat hij met lokale mensen aan het onderhandelen was om hen tegen betaling mee te laten reizen in onze jeep. Wij protesteerden maar hij gaf aan dat "dit een auto voor 6 personen is" en werd vrij aggressief. Hierop belde ik maar weer met het reisbureautje en de vrouw daarvan kon hem gelukkig overhalen door te rijden, al ging hij tegen haar ook flink te keer.
Inmiddels was de sfeer in de auto tot onder het nulpunt gedaald en de chauffeur uitte zijn frustratie in een nóg roekelozere rijstijl, terwijl hij voorheen al niet bepaald voorzichtig reed. En toen ging het falikant mis: onze chauffeur reed een vrouw aan in het dorpje waar we doorheen reden.
Meteen werd zowel de vrouw als onze auto omsingelt door zo'n 50 man. De vrouw werd weggedragen voor medische hulp, maar de menigte bleef staan. Dit was best eng: worden ze boos op de chauffeur of op ons faranji's? Uit voorzorg deden we alle deuren maar op slot terwijl ik meelevend door de ramen naar buiten probeerde te kijken.
Gelukkig bleef de menigte kalm en de politie agente arriveerde al vlug, waarna we naar het politiebureau reden voor de aangifte.
Na twee uur daar gewacht te hebben (zonder enige uitleg van onze chauffeur!), bleek dat we die dag niet verder konden reizen. De reden was dat in Ethiopië je als autobestuurder schuldig bent bij een ongeluk en de familieleden van het slachtoffer kunnen besluiten of je in de gevangenis gegooid wordt als het slachtoffer er erg aan toe is.
Inmiddels startte ik weer een hot line met het reisbureautje om te kijken of er een andere auto gestuurd zou worden of we geld terug zouden krijgen. Het antwoord was dat we dit zelf met de bestuurder moesten regelen.
Om te kijken hoe het met het slachtoffer ging, reden wij (buitenlanders, chauffeur en agent) naar het lokale ziekenhuis. Daar bleek dit echter niet goed vastgesteld te konden worden. Er waren geen zichtbare externe verwondingen, maar de vrouw leek wel veel pijn te hebben. Daarnaast leek ze geestelijk niet helemaal in orde, wat het niet eenvoudiger maakte.
Daarom werd besloten om het slachtoffer naar een beter ziekenhuis in Dessie, een grotere nabijgelegen plaats, te brengen. De chauffeur zou ons bij een hotel afzetten in Dessie, maar wij gaven aan niet in te stappen voordat onze vergoeding was uitonderhandeld. In het ziekenhuis was namelijk een dokter die redelijk engels sprak en de aanwezigheid van de agent maakte de chauffeur timide (van zijn aggressieve gedrag was weinig over!), wat een goede combinatie was omdat we anders waarschijnlijk naar ons geld konden fluiten. Deze tactiek werkte want we kregen uiteindelijk ongeveer 40% van onze aanvankelijke prijs terug (en we waren halverwege). De keerzijde was wel dat het slachtoffer moest wachten tijdens onze discussies (wat we achteraf pas echt realiseerden. Maar: zo gaat dat hier.
Toen konden we op weg gaan naar het ziekenhuis en werden wij gedropt in het centrum van Dessie.
Daarna hebben wij de chauffeur en het slachtoffer niet meer gezien, maar ik vraag me wel af wat er met hen gebeurd is. Want: wat was er mis met de vrouw en heeft de familie van het slachtoffer hem laten gaan? Ik vermoed dat hij hen heeft afgekocht, als hij tenminste genoeg geld had.
Wij konden ondertussen in Dessie geen normaal hotel vinden (allemaal vol?!) waardoor we uiteindelijk uit allemaal slechte en vieze alternatieven de beste kozen; een "love hotel" met gratis condooms in de kamers. Die avond zagen we Ethiopië helaas verliezen in de kwalificatiewedstrijd tegen Nigeria en gingen we vroeg naar bed.
En de volgende dag?
We pakten de bus naar Addis, wel zo relaxed want we kwamen veilig en zonder problemen aan..
Kus, Annemieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
