Sri Lanka - Chennai - Dhaka!

Hi allen,

Ik ben inmiddels in Chennai beland na 3 maanden Afrika en 3 weken Sri Lanka. En dit was een grote verandering!

Sri Lanka voelde namelijk vanaf het begin al heel anders dan Ethiopie, Oeganda en Kenia. In Sri Lanka zag ik allereerst meer schoonheid. Hindu en Boeddhistische tempels zijn in het land overal te vinden, en de kleuren en versieringen zijn schitterend. Ook offeren gelovigen bloemen, wat mooi is een heerlijk ruikt. Daarnaast zie je de schoonheid ook in huizen en restaurants, welke vaak toch wat mooier zijn aangekleed dan de Afrikaanse. Zo zat ik in een budget-middenklas restaurant in Colombo en was ik erg verbaasd over de atmosfeer: een sfeervolle binnentuin, bloemetje op tafel, stoffen servetten... In Afrika was ik al blij als de TL-verlichting werkte en als het toilet niet al te zeer kapot was!

Verder voelde Sri Lanka veel veiliger dan met name Kenia en Ethiopie. Kenia is natuurlijk bij uitstek het land met veel geweld, wat ik merkte doordat de kranten voor 50% bestonden uit berichten over overvallen en moorden (de overige 50% waren berichten over corruptiegevallen en nationale schoolresultaten!). Daarnaast heb ik in Kenia en Ethiopie enkele toeristen ontmoet die zelf in elkaar geslagen en beroofd waren, wat mij niet echt een fijn gevoel gaf, ondanks het feit dat ze het vaak hadden kunnen voorkomen (niet in het donker op straat lopen!). En ik ontmoette een keer een meisje in de bus, die mij vertelde dat ze op weg was naar een begrafenis van een nichtje dat was doodgeschoten tijdens een overval op een benzinepomp. Ik had net over deze overval in de krant gelezen, en vond het daardoor indrukwekkend om dit te horen want het komt zo dichtbij.

Maar over het algemeen is geweld zo alledaags dat je aan het idee begint te wennen dat je altijd op het verkeerde moment op de verkeerde plaats kan zijn, hoewel je natuurlijk wel zo veilig mogelijk probeert te reizen.

In Sri Lanka was dit meteen helemaal anders. In Sri Lanka is er minder geweld (in ieder geval welke buitenlanders treft), wat betekende dat ik ineens alleen een wandeling kon gaan maken in een natuurgebied of op het strand, terwijl ik dit in Afrika nooit zou doen. Hierdoor voelde Sri Lanka erg fijn om in rond te reizen.

Door beide eigenschappen (meer schoonheid en veiligheid), voelde Sri Lanka als een vakantie tijdens mijn wereldreis. Sommige landen zijn geweldig om te bezoeken maar voelen bijna als een baan waarin je hard moet werken om veilig te zijn en zaken voor elkaar te krijgen, terwijl in andere landen dingen automatisch lijken te gaan. Sri Lanka paste perfect in deze laatste categorie, wat erg plezierig was voor enkele weken. Daarnaast heb ik eindelijk wat tijd op het strand kunnen doorbrengen waardoor ik ook lekker kon uitrusten.

Na Sri Lanka vloog ik naar Chennai, waar ik 7 jaar geleden 3,5 maand gewoond heb toen ik vrouwen interviewde voor mijn Master's scriptie over women empowerment. Het was erg leuk om weer in Chennai te zijn en om mijn oude huis te bezoeken. Ik woonde toentertijd in een women's hostel waar ongetrouwde vrouwen met goede baan wonen totdat ze trouwen. Nu bleek het een hostel voor mannen te zijn, wat mij erg verraste. Maar uiteraard heb ik wel mijn rondleiding gehad (ze weigeren je echt niet als je zegt dat je speciaal uit Nederland hiervoor naar Chennai gekomen bent!).

Chennai zelf lijkt weinig veranderd ten opzichte van de laatste keer dat ik hier was. Het enige wat echt anders is, is dat de buurt waar ik woonde (Velachery) veel meer ontwikkeld is in de zin van meer gebouwen, winkels en zelfs grote winkelcentra. Ik weet nog dat mijn women's hostel aan de rand van Velachery lag en dat ik vanaf het dak uitzicht had op braakland. Enkele dagen geleden stond ik op datzelfde dak maar zag ik enkel huizen. Maar de cultuur en mensen lijken onveranderd en vele dingen herken ik nog, zoals de heerlijke jasmijn bloemen die vrouwen in strengen in hun haar dragen en het gewiebel met het hoofd dat hier als communicatie doorgaat (zie mijn eerdere verslag: miekje7.waarbenjij.nu/reisverslag/1695657/de-ja-nee-misschien-hallo-doei-hoofdbeweging)!

Verder verblijf ik nu in Chennai bij de Indiase familie waar ik 7 jaar geleden ook 2 weken heb gewoond en met wie ik via mijn vader in contact ben gekomen. Deze familie was ook de belangrijkste reden waarom ik naar Chennai wilde gaan, omdat ik in mijn herinneringen bij hen heel gelukkkig was. En ik werd niet teleurgesteld: iedereen woonde er nog, 3 generaties waarvan de oudste de lieve oma van 86 is en de jongste haar kleinzoon van 17. En kleine dingen die ik herkende waren onveranderd; hele dagen worden besteed aan koken, eten, het druk-maken-over-wat-we-gaan-eten, het dutje na de maaltijd, en het kijken van Bollywood series en films. Ik heb echt genoten van het familieleven (zeker ook omdat veel familieleden veel thuis zijn vanwege pensioen of omdat ze hun eigen bedrijfje thuis exploiteren), het heerlijke huisgemaakte eten en mijn eigen kookkunsten, want eindelijk had ik weer de beschikking over een keuken (waar mijn gastfamilie ook blij mee was aangezien hun kokkin 3 dagen vrij was!).

Maar aan mijn tijd in Chennai komt morgen helaas een einde. Ik pak dan de trein naar Calcutta vanwaar uit ik naar Dhaka, Bangladesh vlieg. Daar zal ik mijn "familie / vrienden" tijd voortzetten bij een Estlands-Bangladeshi stel dat ik nog ken uit de tijd dat ik daar woonde. Het zal bijzonder zijn om Dhaka te bezoeken, omdat deze stad grote indruk op me maakte 8 jaar geleden en die periode daar geweldig was, maar ook tot de moeilijkste van mijn leven behoorde. Kortom; het zal in ieder geval een boeiende tijd worden!

Liefs,
Annemieke