Een dag uit het leven van een Indonesische student

hallo allemaal,

Ik zie zulke typische dingen van indonesische studenten om mij heen, dat ik er maar een topic aan wijdt. Waarschuwing: veel is op waarheid berust!

Indonesiers haten om te lopen, het is altijd te warm en te ver weg. Dit betekent dat je normaal een becak (fietstaxi) neemt of je eigen auto (veel studenten hebben een eigen jeep hier). Dit betekent dat een Indonesisch meisje dat bij mij woont, elke keer de auto pakt om naar de parkeerplaats van de universiteit te rijden (die verder weg ligt dan ubaya zelf), om van daaruit de shuttle bus naar de universiteit te pakken. Zij is ondertussen 20 minuten onderweg, terwijl ik van ons huis in 8 minuten naar de universiteit loop. Pas geleden was ze trouwens heel trots op zichzelf, dat ze vijf huizen verder naar een restaurant was GELOPEN...

Ok maar ja je bent dus bij de universiteit, dan ga je als indonesische student naar je klas (dat kan om half zeven 's morgens zijn, maar ook om acht uur 's avonds), en uiteraard kom je een half uur te laat. Als je geluk hebt is de docent er al, meestal komt die namelijk ook te laat. Vervolgens volg je een presentatie van een subgroepje waarin de lectureslides letterlijk worden voorgelezen (of er staat meer op de slides dan ze vertellen) en ze met hun hoofd naar de muur staan in plaats van naar de andere studenten te kijken. Na de presentatie van de theorie komt het 'creatieve' gedeelte, waarin het subgroepje vaak een spelletje organiseert zoals een quiz of een grote kruiswoordpuzzel. Het groepje dat wint krijgt een prijzenpakket (een knuffeltje, of snoep) en iedereen krijgt uiteraard wat te eten en drinken, en de docent iets extra's.

Dan is het tijd voor lunch en pak je de auto om drie straten verderop te gaan eten.

Vervolgens ga je aan een opdracht werken. Opdrachten worden gemaaakt door de belangrijke onderstreepte zinnen van het boek over te typen in je opdracht. Als je al op zoek moet gaan naar extra literatuur, dan zoek je in de bibliotheek oude opdrachten van andere studenten op of je vraagt het aan je vrienden. De extra informatie haal je uit de opdrachten van hen! (kan je nagaan, elk jaar worden de papers slechter...)

Na dit inspannende werk koop je wat spullen in een groot winkelcentrum en dat laat je door je huishoudster naar je kamer dragen. Je geeft haar meteen opdracht je kamer schoon te maken. Dan bestel je eten van vijf huizen verderop per telefoon en je laat het bezorgen.

's Avonds heb je om acht uur les. De docent is er dit keer niet en je krijgt een vervanger die je vertelt dat je een tekst moet lezen van 60 pagina's en dat je daarna een press release moet schrijven. Het is alleen lastig dat er maar een tekst voor 6 studenten is, maar volgens de leraar is dit geen probleem: je leest met zijn drieen alleen de titels van de alineas en vervolgens geef je de tekst door aan de drie studenten naast je. Zo ga je de 60 pagina's door. Vervolgens schrijf je een press release met 6 personen. Dit was dus heel efficient en echt een erg goede team-building activiteit.

Dan ga je naar huis en na je mandi ga je slapen. Je laat de airconditioning en licht aan want je bent bang in het donker.

Tja dit is dus op waarheid berust. Het is wel zo dat uiteraard niet elke indonesische student zo is, en mijn huisgenote is echt heel vriendelijk, maar het blijft wel raar (vanuit mijn hollands perspectief). Maar ja dit was even om duidelijk te maken dat het echt wel anders hier is, ik zeur bijvoorbeeld soms wel over het niveau, maar misschien is het iets meer te begrijpen als je deze verhalen leest!

Uiteraard doe ik ook nog andere dingen dan Indonesische studenten bestuderen: ik heb namelijk toetsweek! Dat betekent veel opdrachten maken maar ook veel vrij. Ik ben afgelopen weekend naar bali geweest en heb daar een duikcursus gedaan. Was heel leuk en mooi, en ik heel veel mooie vissen en koralen gezien. En naar een schip wrak gedoken dat helemaal begroeid was met onderwater leven. Het was echt super, en nu mag ik overal ter wereld met een maatje duiken!

Lovina (de plaats in Bali waar ik was) was ook heel leuk. Het was wel raar, het is heel erg op toeristen ingericht (maar minder dan in het zuiden van bali) maar sinds de bomaanslag op bali in 2003 komen er bijna geen toeristen meer. Er waren ook heel leuke mensen, en ik ben redelijk veel te weten gekomen over Bali en de mensen. Het is wel typisch, Bali wordt altijd als paradijs uitgebeeld in reisgidsen, maar een nederlands stel, dat elk jaar zes maanden in Bali woont, vertelde toch ook wel heel veel negatieve dingen, die je als toerist niet gauw hoort.

Oh en voor mijn bustopic, ik ben weer met de bus terug naar Surabaya gegaan en er was weer iets typisch. Het was een nachtbus dus iedereen probeerde al gauw te slapen. Midden in de nacht stopte de bus, en iedereen werd gewekt omdat het tijd was om, jawel, te eten! (eten was inbegrepen). Nou iedereen de bus uit en het restaurant in en met een slaperig hoofd eten om vervolgens weer in slaap te vallen in de bus. Mij is de logica van dit alles niet helemaal duidelijk. Ik heb namelijk geen honger in het midden van de nacht! en het was ook niet voor de chauffeur dat hij kon rusten ofzo, want we hadden er twee. Rare Indonesiers hoor....

Nou hebben jullie wat meer informatie over deze 'vreemde' cultuur die ook wel heel leuk is hoor!

liefs Annemieke

ps ik heb nieuwe foto's van flores in mijn fotoboek