Eten in het Marriott
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
18 Juni 2005 | Indonesië, Surabaya
Gister heb ik heel chic Japans gegeten. Het deed me nadenken over het eten in Indonesie en daarom zal ik er over vertellen.
In het begin is het vaak een beetje moeilijk, alles wordt hier toch minder hygienisch bereid, maar als je daar doorheen bent gaat de wereld voor je open.
Op straat kan je de meest lekkere dingen kopen voor geen geld, bijvoorbeeld gebakken rijst (nasi goreng), nasi met groenten (nasi capcai), gebakken mie (mie goreng), en snacks zoals gebakken banaan, gebakken tofu, tempe, aardappel, echt super! Wat ook heel lekker is is een soort dikke pannenkoek waar kaas, chocola, noten of banaan opgesmeerd wordt. En het kost allemaal niks, voor een halve euro kan je het meeste al (in meervoud bijna) kopen!
Voor een beetje meer geld kan je ook naar een 'restaurant' gaan (iedereen met een garage heeft er een dus zoveel stelt het niet voor). Daar zijn ook de meest lekkere dingen te koop, vaak zelfs een soort klein 'buffet' voor 25 eurocent! De grotere restaurants zijn ook wel de moeite waard, je kan een hele grote gegrilde vis kopen voor 2 euro die echt heerlijk is.
En dan tenslotte heb je de duurdere restaurants, die voornamelijk in de vijfsterren hotels gevestigd zijn. Daar kwam ik nooit - tot gisteren...
Bij een les van me werden ik en een ander Nederlands meisje door een docente (die in een hotel werkt) uitgenodigd om met haar uit te gaan in haar hotel of daar te gaan eten. We waren al vaker door een andere docente (van een ander hotel) uitgenodigd, en deze keer besloten we de uitnodiging een keer aan te nemen. We spraken af gisteravond Japans te gaan eten in haar hotel, het Marriott.
De dag ervoor hadden we nog 'normaal' gegeten, nasi goreng van de straat voor 30 cent. We besloten per bemo (goedkoop soort stadsbus) naar het Marriott te gaan en daar werden we ontvangen in luxe (lekkere tegenstelling met de krakkemikkige bemo). Mm ik kan zeggen dat het een best aardig 5-sterren hotelletje is hoor!
Wij naar het Japanse restaurant en daar werden we niet wijs uit de kaart dus mocht de docente voor ons bestellen. Nou dat hebben we geweten! Vier gangen gegeten, allemaal vis eigenlijk, en het was heel verfijnd. De kok bleek het beste Japans te kunnen koken van alle Marriott hotels (er bestaan er redelijk wat in de wereld). Ik had onder andere zalm, sushi, een speciaal soort gebakken rijst, en een vis uit Alaska! (daarvoor ga je uiteraard naar Indonesie, om vis uit Alaska te eten...).
En toen kwam de rekening... Ik had al zo'n voorgevoel, en het bleek ook waar: we hoefden niets te betalen. Ze is daar een soort manager met een redelijke baan dus ze tekende, al vertelde ze haar baas wel dat wij van de 'onderwijscommissie in NLD' waren.
Het blijft ons nog steeds een raadsel waarom ze ons heeft uitgenodigd. Status misschien? (omgaan met blanken heeft hier soms een status verhogend effect) Maar ze is ongeveer 10-15 jaar ouder en zal heus wel genoeg blanken ontmoeten in haar hotel, dus dat kan het niet zijn. Gezelligheid? Ze leek redelijk gespannen/niet kalm en vroeg amper naar ons; we hebben voornamelijk over het hotel en haar gepraat. Bovendien moesten wij het gesprek op gang houden. Maar ja achteraf wilde ze wel weer in contact blijven per email. Mm rare Indonesiers hoor! Op de universiteit en op veel plekken willen toch redelijk wat indonesiers met internationale studenten in contact komen vanwege het feit dat wij blank zijn en daardoor geld hebben (Aziatische redenering! en feit is dat je toch wel geld hebt gehad om naar Azie te komen, dus wel wat MOET hebben), maar bij een vrouw die het qua carriere toch wel redelijk gemaakt heeft is het moeilijker te zeggen. Maar het blijft een geweldige avond en het eten zal nog lang in mijn herinnering blijven...
En vanavond? waarschijnlijk weer nasi goreng!
liefs Annemieke
ps ben rijst nog lang niet zat hoor!
ps2 ik heb hier ook al een kookcursus gedaan en borden/schalen gekocht en een stamper (essentieel voor sambal). Als ik thuiskom ben ik dus van plan een keer heerlijk 'pedas' voor jullie te koken...
In het begin is het vaak een beetje moeilijk, alles wordt hier toch minder hygienisch bereid, maar als je daar doorheen bent gaat de wereld voor je open.
Op straat kan je de meest lekkere dingen kopen voor geen geld, bijvoorbeeld gebakken rijst (nasi goreng), nasi met groenten (nasi capcai), gebakken mie (mie goreng), en snacks zoals gebakken banaan, gebakken tofu, tempe, aardappel, echt super! Wat ook heel lekker is is een soort dikke pannenkoek waar kaas, chocola, noten of banaan opgesmeerd wordt. En het kost allemaal niks, voor een halve euro kan je het meeste al (in meervoud bijna) kopen!
Voor een beetje meer geld kan je ook naar een 'restaurant' gaan (iedereen met een garage heeft er een dus zoveel stelt het niet voor). Daar zijn ook de meest lekkere dingen te koop, vaak zelfs een soort klein 'buffet' voor 25 eurocent! De grotere restaurants zijn ook wel de moeite waard, je kan een hele grote gegrilde vis kopen voor 2 euro die echt heerlijk is.
En dan tenslotte heb je de duurdere restaurants, die voornamelijk in de vijfsterren hotels gevestigd zijn. Daar kwam ik nooit - tot gisteren...
Bij een les van me werden ik en een ander Nederlands meisje door een docente (die in een hotel werkt) uitgenodigd om met haar uit te gaan in haar hotel of daar te gaan eten. We waren al vaker door een andere docente (van een ander hotel) uitgenodigd, en deze keer besloten we de uitnodiging een keer aan te nemen. We spraken af gisteravond Japans te gaan eten in haar hotel, het Marriott.
De dag ervoor hadden we nog 'normaal' gegeten, nasi goreng van de straat voor 30 cent. We besloten per bemo (goedkoop soort stadsbus) naar het Marriott te gaan en daar werden we ontvangen in luxe (lekkere tegenstelling met de krakkemikkige bemo). Mm ik kan zeggen dat het een best aardig 5-sterren hotelletje is hoor!
Wij naar het Japanse restaurant en daar werden we niet wijs uit de kaart dus mocht de docente voor ons bestellen. Nou dat hebben we geweten! Vier gangen gegeten, allemaal vis eigenlijk, en het was heel verfijnd. De kok bleek het beste Japans te kunnen koken van alle Marriott hotels (er bestaan er redelijk wat in de wereld). Ik had onder andere zalm, sushi, een speciaal soort gebakken rijst, en een vis uit Alaska! (daarvoor ga je uiteraard naar Indonesie, om vis uit Alaska te eten...).
En toen kwam de rekening... Ik had al zo'n voorgevoel, en het bleek ook waar: we hoefden niets te betalen. Ze is daar een soort manager met een redelijke baan dus ze tekende, al vertelde ze haar baas wel dat wij van de 'onderwijscommissie in NLD' waren.
Het blijft ons nog steeds een raadsel waarom ze ons heeft uitgenodigd. Status misschien? (omgaan met blanken heeft hier soms een status verhogend effect) Maar ze is ongeveer 10-15 jaar ouder en zal heus wel genoeg blanken ontmoeten in haar hotel, dus dat kan het niet zijn. Gezelligheid? Ze leek redelijk gespannen/niet kalm en vroeg amper naar ons; we hebben voornamelijk over het hotel en haar gepraat. Bovendien moesten wij het gesprek op gang houden. Maar ja achteraf wilde ze wel weer in contact blijven per email. Mm rare Indonesiers hoor! Op de universiteit en op veel plekken willen toch redelijk wat indonesiers met internationale studenten in contact komen vanwege het feit dat wij blank zijn en daardoor geld hebben (Aziatische redenering! en feit is dat je toch wel geld hebt gehad om naar Azie te komen, dus wel wat MOET hebben), maar bij een vrouw die het qua carriere toch wel redelijk gemaakt heeft is het moeilijker te zeggen. Maar het blijft een geweldige avond en het eten zal nog lang in mijn herinnering blijven...
En vanavond? waarschijnlijk weer nasi goreng!
liefs Annemieke
ps ben rijst nog lang niet zat hoor!
ps2 ik heb hier ook al een kookcursus gedaan en borden/schalen gekocht en een stamper (essentieel voor sambal). Als ik thuiskom ben ik dus van plan een keer heerlijk 'pedas' voor jullie te koken...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
