Miki Masuk Kampung (2)

Afgelopen weekend ben ik met Celine naar de kampung van Diah (een huishoudster in mijn kos) geweest. Het was een raar weekend!

Het begon al in de bus. We vertrokken later dan de planning en onderweg kwamen we erachter dat we ook later aan zouden komen dan verwacht, namelijk middernacht. Geen probleem vonden Celine en ik, we zouden opgehaald worden van de bus en op elk tijdstip zijn er nog veel mensen op straat in Indonesie. Diah begon echter heel opgewonden te doen en ze werd ineens heel bang. Wij natuurlijk aan haar vragen wat het probleem was, en zij antwoordde in het Indonesisch of zij wees het engelse woord aan in haar Indonesisch-Engelse woordenboek. Er kwamen woorden als 'sensitive',
'terrible', 'criminals', 'murderers', en 'jihad' uit... Dit alles illustreerde ze talrijke keren door met een hand figuurlijk haar keel door te snijden. Ok.... wij hadden een rustig weekendje in een vriendelijk dorpje verwacht!

Tegelijkertijd geloofden we haar niet zo. Ok, ze denken dat we geld hebben en dat willen ze misschien hebben, maar dan vermoorden ze je toch niet meteen? En als we opgehaald worden zijn we toch met een grote groep en kan er niets gebeuren?

Uiteindelijk kwamen we toch eerder aan (rond negen uur 's avonds) en was het allemaal geen probleem. Diah's broer en een vriend stonden al met motors klaar en toen zijn we naar het huisje in de kampung gebracht.

Zondag hebben we weer een heel 'gevaarlijke' situatie overleefd. We zouden namelijk naar het strand gaan (Diah praatte er al weken over) maar zondagochtend kon het ineens niet. Te gevaarlijk, we zouden bestolen of vermoord worden (de 'kill bewegingen' werden weer getoond)! Wij doorvragen en uiteindelijk konden we er wel heen. Toen dus naar het strand geweest en geen enkele onveilige situatie meegemaakt. Celine en ik grapten dat achter elke boom een moordenaar stond, want wat moet je in vredesnaam van zulke verhalen maken? Als het echt 'gevaarlijk' in zo'n kampung zou zijn, zou het in Surabaya helemaal levensbedreigend zijn (laat staan alleen op vakantie) en dan zou ik ondertussen al tien keer dood zijn. Maar ja, het was in ieder geval een interessante belevenis van iets typisch Indonesisch; het alles onveilig vinden.

Iets anders raars was dat Diah niet het huis uit wilde, want dan zou ze misschien haar vriendje tegenkomen. Het aankomende huwelijk was gearrangeerd en ze mocht de man niet. In feite mocht haar hele familie die man niet en de familie van die man mocht hem ook niet, maar haar wel. Ze zag hem eigenlijk nooit, maar hij was wel al vier jaar haar vriendje. Het was een beetje vreemd, ze was een beetje bang hem tegen te komen (uiteindelijk gebeurde dat ook toen ze naar de moskee ging) maar hij is niet langsgekomen in haar huis. En haar hele familie mag hem niet, maar toch moet ze met hem trouwen. Wel rot voor haar, al heb ik zo'n vermoeden dat het niet zo'n vaart zal lopen aangezien ze hem nooit ziet, ze ver uit elkaar wonen, en mijn huisbaas haar steunt met het uitstellen (niet doorgaan?) van haar huwelijk.

Maar hoe was het dorpsleven? Ik was wel vaker in kampungs geweest maar nooit zo lang dus ik was er benieuwd naar. Nou ik kan één ding zeker weten zeggen: het is oersaai. De voornaamste bezigheid is rondhangen, slapen, een beetje praten en koken en schoonmaken (voor de vrouwen). Oh en elke dag naar de sawa's lopen en kijken of er alweer een mandarijn rijp is geworden. Wij hebben voornamelijk meegedaan met rondhangen en een beetje kletsen. Het kletsen ging in het indonesisch (als ze dat al verstonden, want sommigen verstonden alleen de lokale taal: 'bahasa planet'). We hebben ook nog 'engelse les' gegeven, wanneer iemand een woord in het engels opzocht en wij vertelden hoe ze het moesten uitspreken.
Een voorbeeld:
-> please
--> flease
-> tidak. PPPLease
--> FFFlease
-> tidak. PPPLease. PPPP
--> FFFF.
-> PPPP. PPPlease
--> Please.
-> bagus!!! Please!
--> FFFlease!!!!
Zucht...

Je vraagt je echt af of ze het ooit zullen leren.

Maar wat hebben we verder gedaan in het dorpje? We hebben les gehad in hoe je naar de wc moet gaan, hoe je je erna moet wassen en hoe je je moet douchen! Het begon al toen we aankwamen vrijdagavond. Wij moesten naar de wc. Diah keek ons heel raar aan, net alsof ze het niet begreep dat wij 's avonds daar naar toe moesten! Uiteindelijk bracht ze ons naar een plekje in de tuin dat afgeschermd was door een paar doeken (maar meer NIET afgeschermd was dan wel, je kon hier zeg maar alleen 's avonds heen...) en liet ze ons uitgebreid zien hoe je moest hurken boven een gat in de grond. Ze wilde ook blijven staan kijken toen Celine daadwerkelijk ging, dus toen heb ik haar maar even mee genomen. Toen later vertelde ze Celine dat ze zich nog moest wassen. Celine: 'ik heb tissue gebruikt'. Diah: 'tidak bagus!' (niet goed) en ze werd weer de 'kamar mandi' ingestuurd. De volgende dag kregen we mandi les en toen ze wilde helpen heb ik haar maar uitgelegd dat in Holland iedereen zich alleen wast.

Al deze dingen maakten het wel een vreemd maar onvergetelijk weekend. De mensen waren zo vriendelijk, en heel gastvrij (we zijn bij bijna de hele familie van Diah op bezoek geweest en geloof me, in zo'n dorpje is de familie groot: de helft is familie van elkaar...). Bovendien was het heel leuk om te zien waar Diah vandaan komt, omdat ik wel gek op haar ben en het leuk is haar ook in een andere situatie mee te maken!

En het was een mooie afsluiting voor mijn studietijd hier! Vanavond mijn laatste toets en morgen vlieg ik naar Maleisie!

kus Annemieke