Alumotti

Alumotti is 33. Haar vader regelde haar bruiloft toen ze 13 was. Hoewel de familie van haar echtgenoot geen bruidschat wilde, gaf haar vader een fiets, koe, en geld aan haar echtgenoot. Hij gaf ook een stuk land, maar zette dat op naam van Alumotti.

Haar echtgenoot mocht haar niet. Hij zei dat ze lelijk was en hij sloeg haar. Hij sloeg haar ook toen ze zwanger werd en erger toen ze een dochter baarde. Alumotti kreeg na de dochter nog een tweeling: een jongen en een meisje.

Na vier jaar wilde Alumotti's echtgenoot opnieuw trouwen met een mooier meisje. Hij dwong haar het stuk land af te geven en ook om een officieel document te tekenen dat ze haar echtgenoot toestemming gaf om opnieuw te trouwen. Ze wilde in eerste instantie dit niet doen, maar deed het omdat hij haar sloeg. Ze kon uiteraard niet scheiden van hem, omdat ze haar kinderen dan hun toekomst zou ontzeggen. Haar dochter zou niet goed of niet kunnen trouwen, omdat de hele gemeenschap dacht dat zij net zo 'slecht' zou zijn in het huwelijk als haar moeder.

Alumotti's vader spande een rechtzaak aan tegen haar echtgenoot, om zijn nieuwe huwelijk te verbieden, maar Alumotti steunde hem niet omdat haar echtgenoot haar met geweld dwong dat niet te doen. Alumotti's vader en broers verbanden haar uit hun leven.

Alumotti's positie in het gezin verslechterde na het nieuwe huwelijk van haar man. Ze werd de 'maid', de hulp die inwoont en de hele familie (haar echtgenoot en zijn vrouw, maar ook haar schoonfamilie) bedient. Ze had het moeilijk, want het hele dorp keek op haar neer, haar man kwam niet meer naar haar toe 's nachts, en ze moest hard werken en kreeg amper te eten.

Alumotti volgde toen twee training, eentje activeerde haar te gaan werken en de andere gaf haar de vaardigheden om pluimvee te vaccineeren. Na deze trainingen begon Alumotti met het vaccineren van pluimvee. Ze trekt nu van dorp naar dorp, om geld te verdienen maar ook om haar echtegenoot en haar familie te ontwijken. Wanneer ze terugkomt bedient ze hen.

Alumotti's oudste dochter is getrouwd. Haar zoon is naar India gevlucht, omdat hij haar lijden niet kon aanzien. Hij wil haar naar India halen, maar ze weet niet of dat ooit gaat gebeuren. Haar jongste dochter woont nog bij haar.

Alumotti zegt zelf dat ze geen toekomst heeft en ze ziet er ook helemaal niet levend uit. Ze tolereert haar situatie voor haar nu 16-jarige dochter, die goed op school is en hoopt haar studie te kunnen vervolgen. Misschien kan ze trouwen en een betere man vinden, hoewel ze dat zelf niet wil, omdat ze het moeilijke leven van haar moeder gezien heeft.