Naar huis of niet?!

En dan wil je naar huis, kan het misschien niet...

Nadat ik mijn baan had opgezegd wilde ik het liefste gaan reizen. India leek me geweldig, omdat het een heel veelzijdig land is. Echter, mijn lichaam sputterde een beetje tegen, want ik werd in mijn eerste vrije week al ziek...

Toen heb ik alle mogelijkheden maar weer overwogen (ook mijn momenteel iets zwakkere gezondheid) en ik heb besloten te proberen naar huis te komen. Jawel, te proberen, aangezien alle vluchten (in ieder geval in mijn 'boekingsklasse') vol zitten voor de komende maanden. Dit betekent dat ik aankomende maandag leuk naar het vliegveld ga met al mijn spulletjes, en moet HOPEN dat ze een plekje hebben... Ik heb British Airways wel al verschillende keren gebeld en ze zeggen dat ik een goede kans maak. Ook heb ik mijn 'connecties' hier aangesproken maar het is niet zeker of ze me kunnen helpen. In ieder geval, ik kom maandag dus misschien naar huis!

Tja het is natuurlijk niet zo leuk op zo'n manier (niet) te vertrekken. Ik heb al gedag gezegd tegen iedereen en dan wil je het liefst gewoon een vlucht hebben en gaan! Maar ja, niets aan te doen, heb toch geen alternatief.

Mijn laatste twee weken waren overigens best wel leuk. Mijn hoofdbezigheid was winkelen! Ik vond het wel moeilijk in het begin, omdat ik helemaal niet zo'n type ben en het zo inhoudsloos vind om 14 dagen elke dag te winklelen. Het is echter wel de moeite waard! Bangladesh is een geweldige plek om veel te kopen voor weinig geld. Westerse kleding wordt hier namelijk geproduceerd en de restjes zijn spotgoedkoop (50 eurocent voor een leuk t-shirt). Dus ik heb me wel vermaakt de afgelopen tijd, al moest ik wel steeds het bagagelimiet van het vliegtuig in mijn hoofd houden...

Verder ben ik dus bezig met afscheid nemen. Nou dat is niet makkelijk, vooral op mijn werk! Ze keken me allemaal heel zielig aan en het was best wel beladen. Als dat met drie mensen zo is, ok, maar ik had het wel met 15! Eerlijk gezegd was ik blij toen ik buiten stond, omdat je er gewoon toch wel heel erg triest van wordt. Ik zal ze ook denk wel een beetje missen, ze zijn zo lief en gastvrij, en ook zo gul (heb nog nooit zoveel huizen bezocht en cadeautjes gekregen als de afgelopen vier maanden!).

Tot slot vind ik dat ik Bangladesh nog een beetje moet promoten voor ik ('insallah') naar huis ga. Bangladesh is geweldig! Iedereen moet naar Bangladesh! Dit zijn enkele voorbeelden...

* Bangladeshi's zijn geweldig!!! Ze zijn heel gastvrij, vriendelijk en gul. Zoals ik zei, ik heb talloze huizen bezocht van collega's, mensen die je op straat ontmoet, en vrienden. Daarnaast heb ik zelfs bij drie families enkele dagen in dorpjes gewoond toen ik daar met een collega onderzoek deed. Ze ontvingen me hartelijk en lieten me deel uitmaken van hun leven. Ze gaven MIJ zelfs cadeaus toen ik wegging. Daarnaast is iedereen je altijd bereid te helpen om een plek te vinden of je te vertellen welke bus je moet hebben.

* Bangladesh is kleurrijk! Op straat zie je vrouwen in sari's en salwar kameezes in alle kleuren en rikshaws (fietstaxi's) zijn artistiek beschilderd. De trucks hier zijn ook vol kleuren. Daarnaast kan het straatleven ook kleurrijk genoemd worden. Er gebeurd zoveel op straat. In Dhaka, een miljoenenstad, kan je ALLES op straat zien. Dan zie je een overvol beladen bus, het volgende moment komt er een kudde geiten voorbij. Soms worden er hele meubels vervoerd in een hele kleine rikshaw! Het is zo afwisselend dat je er dagenlang naar zou kunnen kijken.

* Bangladesh is 'authentiek' om in te reizen. Ok, er zijn relatief gezien weinig attracties, of in ieder geval niet zo talrijk als in India, maar de grootste attractie is Bangladesh zelf. Het is een ervaring hier te zijn, hier rond te reizen. Er komen niet veel buitenlanders/toeristen dus je ziet meer dan alleen de sites. Het is een ervaring om in een lokaal restaurant ergens in de middle of nowhere te zitten en aangestaard te worden door alle gasten, terwijl de bediening zich ongelofelijk uitslooft voor je. Het is bijzonder om te stoppen tijdens de autorit van 1 plek naar de andere en meteen het hele dorp te ontmoeten. Het is fascinerend dat je kleine dorpjes in een hele mooie bergachtige omgeving kan bezoeken en kan zien dat de kinderen nog niet 'bedorven' zijn door kapitalisme. Mijn familie deelde bijvoorbeeld stickers uit aan hen in een gehucht in Bandarbarn, en het duurde vijf minuten voordat de kinderen blij ermee waren. Ervoor waren ze bang en keken ze maar raar naar die dingen: ze hadden helemaal geen idee wat 'bezit' is. (dat is toch iets anders dan Angkor Wat in Cambodja waar de kinderen 'money money' of 'sweets' naar je roepen terwijl ze met vijf naar je toe komen rennen toch?

* Bangladesh heeft natuurlijk ook wel een paar attracties naast de ervaring van het land zelf! De zeldzame Bengaalse tijger kan (wel of niet...) gezien worden in het grootste mangrovebos ter wereld: Sundarbarns. Je kan daar een hele mooie tocht van enkele dagen op de rivieren maken. In Sylhet Division zijn er ook veel dingen te zien: theeplantages (en verblijf in een koloniaal huis!), bossen met aapjes, watervallen, en ananas en chili plantages. In Chittagong Division ligt het langste strand in de wereld schijnt, en St. Martin's island schijnt uit heel mooi koraal te bestaan. Bandarbarn ligt in een heuvelachtige omgeving en er zijn verschillende bijzondere stammetjes te bezoeken en wandeltochten te maken!

* Buitenlanders zijn bijzonder hier! Tja misschien klinkt het heel slecht als ik dit aantrekkelijk vind maar het is wel leuk soms... Bij mijn streetfood standje kreeg ik een keer heel veel eten gratis, omdat ik een foto had gemaakt en gegeven aan de eigenaar. In de lokale supermarkt waren ze zo onder de indruk dat ik mijn naam in het Bengaals kon schrijven, dat ik 16 pakjes guava juice cadeau kreeg... Pas hoefde ik in de bus niet te betalen! En ik heb het vermoeden dat, hoewel ik uiteraard vaak teveel betaal op de markt, ik soms het zelfs voor de minimale prijs krijg bij verkopers waar ik vaak kom en die me aardig vinden... De 'bijzonderheid' van buitenlanders gaat zels zo ver dat ze jou hoog waarderen en ook je mening. In mijn eerste maand vroeg een universitair docent mij, een stagaire die op dat moment echt nog bijna niets wist van ontwikkelingshulp, wat hij kon doen om zijn land te helpen! Tja...
Dit is ook wel een beetje verslavend, ik word hier soms zo goed en zo bijzonder behandeld dat het misschien ook wel weer moeilijk is 'gewoon Annemieke' te zijn in Nederland, bijvoorbeeld in een bedrijf of tijdens een bijbaantje... Maar het lijkt me ook wel wat gezonder. Maar geloof me, voor (beperkte) tijd is het best wel grappig om een bijzonderheid te zijn!

* Bangladesh is spotgoedkoop. Dit geldt uiteraard voor alle gebieden (wonen, eten, reizen), maar het geldt het meeste voor winkelen. In Bangladesh zijn schoenen, tassen, kleding, mooie stoffen, en sieraden goedkoop omdat het hier in grote mate geproduceerd wordt. Je kan voor relatief weinig geld dus een hele nieuwe garderobe aanschaffen en zo eigenlijk zo dus geld besparen terwijl je ook het land kunt zien...

Nou ik hoop dat ik jullie heb overtuigd!!! Er is meer in Bangladesh dan corruptie, overstromingen, armoede en vervuiling! Het is een heel intens land en er een tijd in doorbrengen is ronduit UNIEK. Ik hoop dat jullie binnenkort allemaal een enkeltje Dhaka gaan boeken...

Nou ik hoop dat ik jullie binnenkort kan zien in Nederland (duim voor mij dat ik met het vliegtuig meekan!).

dekhahobe! Annemieke