Mijn eerste dag interviewen...
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
09 Maart 2007 | India, Madras
Hallo allemaal!
Gister (op Internationale Vrouwendag!) begon mijn eerste dag interviewen. De afgelopen week was ik druk bezig geweest met voorbereidingen, zoals een vertaalster vinden en toestemming krijgen van de fabriek waar ik gedeeltelijk mijn onderzoek houd. Nou dat was dus allemaal gelukt en ik zou gisteren kunnen beginnen.
Mijn onderzoek zou dus gedeeltelijk bij een garment factory plaatsvinden en daar hadden ze beloofd dat ik ongeveer veertig getrouwde vrouwen kon interviewen die daar in dienst waren. Alleen, er was blijkbaar een misverstand over de timing hiervan. Ik dacht gedurende anderhalf of twee maanden elke dag een of twee vrouwen te spreken. Maar nee, gisteren om tien uur hoorde ik dat ze veertig vrouwen hadden geregeld, voor op die dag!!! Dat was niet wat ik had verwacht en wilde...
Gelukkig kon ik het nog wel omboeken, door af te spreken dat ik de komdende weken een vrouw in het lunchuur zou interviewen en eentje na haar werk. Zo zou de productie niet beinvloed worden.
En die dag had ik ook mijn eerste interviews! Ik wilde een focus group interview doen, wat er op neer komt dat een groep van 6 tot 8 vrouwen een bepaald onderwerp bespreken dat jij dan begeleid. De fabriek had vier getrouwde vrouwen gevraagd, waarvan twee niet zo getrouwd bleken te zijn omdat hun echtgenoot was overleden. Dus eigenlijk had ik maar twee geschikte vrouwen voor het groepsgesprek. Een discussie kwam er ook niet van, omdat de vrouwen niet echt op elkaar reageerden. Het was meer dat ik en mijn vertaalster een vraag stelden en ze dan netjes om de buurt (in keurige volgorde van de rij waarin ze zaten) een antwoord gaven. Mmm, dat was dus niet helemaal wat ik had verwacht!
De interview setting was ook raar. We hadden een a/c kamer toegewezen gekregen en in het begin ook stoelen van verschillende hoogte. Omdat ik niet 'boven' de geinterviewden wilde zitten, heb ik maar krukjes laten komen en die wilde ik in een ronde opstelling neerzetten. Maar ja toen kwamen enkele mannetjes een kantoortafel binnendragen die tussen Kavita (mijn vertaalster) en mij en mijn geinterviewden gezet werd zodat het niet echt meer een situatie was waarbij we allemaal op gelijke voet waren.
Er waren ook nog mensen van de fabriek aanwezig, twee vrouwen, die zich ook nog eens met het interview bemoeiden!!! Dat was nou ook niet helemaal het plan... Maar niemand leek zich er erg aan te storen en ik denk niet dat de geinterviewden zich geintimideerd voelden. Toen een geinterviewde vrouw in huilen uitbarste (ja dat heb je ook weer op je eerste interview!) trooste een van vrouwen haar wel goed. Kavita vertelde me later dat de twee vrouwen door de fabriek gestuurd waren om ons te 'helpen' en 'assisteren'. Dit was niet helemaal waar, want later hoorde ik ook dat de fabriek bang was dat we naar 'company secrets' zouden vragen...
Ik heb mijn eerste interview overleefd maar of het echt geschikte informatie heeft opgeleverd weet ik niet. Het was heel interessant maar ik merkte wel dat mijn onderzoeksplan en vragen erg aangepast moeten worden, en ik heb nu nog niet echt een idee hoe. De komende weken zal dat wel duidelijk worden. En ik heb vandaag weer nieuwe interviews (en dit keer bij getrouwde niet-werkende vrouwen thuis!) dus ik denk dat dit een natuurlijkere setting is dan een a/c management room waar ze normaal nooit komen...
Dus het moet wel lukken met mijn onderzoek!
kus Annemieke
ps Iets anders, heb gisteren ook een rondleiding gehad door de garment factory. Dat was super interessant. Ze maken lange en korte broeken (voor volwassenen en kinderen) die naar de USA en naar de UK worden geexporteerd. Ik ben langs alle afdelingen geweest, zoals de cutting department waar grote lappen stof worden gesneden, de sewing department, de trimming department, de ironing department, de checking department, de packaging department... Ik had er nooit bij nagedacht dat er zoveel bij kwam kijken om een broek te maken! Ik weet dat het belachelijk klinkt, maar ik dacht altijd dat er wel een machine was die het meeste werk deed.. Maar nee dus, iedere broek wordt door zoveel verschillende mensen in elkaar gezet, fascinerend. Het is ook heel typisch als je dan bij de laatste afdeling die je bezoekt een broek ingepakt ziet met een prijskaartje van 40 US dollars, of een kinderbroekje met een Marks & Spencer labeltje en een prijs van 11 pond...
Gister (op Internationale Vrouwendag!) begon mijn eerste dag interviewen. De afgelopen week was ik druk bezig geweest met voorbereidingen, zoals een vertaalster vinden en toestemming krijgen van de fabriek waar ik gedeeltelijk mijn onderzoek houd. Nou dat was dus allemaal gelukt en ik zou gisteren kunnen beginnen.
Mijn onderzoek zou dus gedeeltelijk bij een garment factory plaatsvinden en daar hadden ze beloofd dat ik ongeveer veertig getrouwde vrouwen kon interviewen die daar in dienst waren. Alleen, er was blijkbaar een misverstand over de timing hiervan. Ik dacht gedurende anderhalf of twee maanden elke dag een of twee vrouwen te spreken. Maar nee, gisteren om tien uur hoorde ik dat ze veertig vrouwen hadden geregeld, voor op die dag!!! Dat was niet wat ik had verwacht en wilde...
Gelukkig kon ik het nog wel omboeken, door af te spreken dat ik de komdende weken een vrouw in het lunchuur zou interviewen en eentje na haar werk. Zo zou de productie niet beinvloed worden.
En die dag had ik ook mijn eerste interviews! Ik wilde een focus group interview doen, wat er op neer komt dat een groep van 6 tot 8 vrouwen een bepaald onderwerp bespreken dat jij dan begeleid. De fabriek had vier getrouwde vrouwen gevraagd, waarvan twee niet zo getrouwd bleken te zijn omdat hun echtgenoot was overleden. Dus eigenlijk had ik maar twee geschikte vrouwen voor het groepsgesprek. Een discussie kwam er ook niet van, omdat de vrouwen niet echt op elkaar reageerden. Het was meer dat ik en mijn vertaalster een vraag stelden en ze dan netjes om de buurt (in keurige volgorde van de rij waarin ze zaten) een antwoord gaven. Mmm, dat was dus niet helemaal wat ik had verwacht!
De interview setting was ook raar. We hadden een a/c kamer toegewezen gekregen en in het begin ook stoelen van verschillende hoogte. Omdat ik niet 'boven' de geinterviewden wilde zitten, heb ik maar krukjes laten komen en die wilde ik in een ronde opstelling neerzetten. Maar ja toen kwamen enkele mannetjes een kantoortafel binnendragen die tussen Kavita (mijn vertaalster) en mij en mijn geinterviewden gezet werd zodat het niet echt meer een situatie was waarbij we allemaal op gelijke voet waren.
Er waren ook nog mensen van de fabriek aanwezig, twee vrouwen, die zich ook nog eens met het interview bemoeiden!!! Dat was nou ook niet helemaal het plan... Maar niemand leek zich er erg aan te storen en ik denk niet dat de geinterviewden zich geintimideerd voelden. Toen een geinterviewde vrouw in huilen uitbarste (ja dat heb je ook weer op je eerste interview!) trooste een van vrouwen haar wel goed. Kavita vertelde me later dat de twee vrouwen door de fabriek gestuurd waren om ons te 'helpen' en 'assisteren'. Dit was niet helemaal waar, want later hoorde ik ook dat de fabriek bang was dat we naar 'company secrets' zouden vragen...
Ik heb mijn eerste interview overleefd maar of het echt geschikte informatie heeft opgeleverd weet ik niet. Het was heel interessant maar ik merkte wel dat mijn onderzoeksplan en vragen erg aangepast moeten worden, en ik heb nu nog niet echt een idee hoe. De komende weken zal dat wel duidelijk worden. En ik heb vandaag weer nieuwe interviews (en dit keer bij getrouwde niet-werkende vrouwen thuis!) dus ik denk dat dit een natuurlijkere setting is dan een a/c management room waar ze normaal nooit komen...
Dus het moet wel lukken met mijn onderzoek!
kus Annemieke
ps Iets anders, heb gisteren ook een rondleiding gehad door de garment factory. Dat was super interessant. Ze maken lange en korte broeken (voor volwassenen en kinderen) die naar de USA en naar de UK worden geexporteerd. Ik ben langs alle afdelingen geweest, zoals de cutting department waar grote lappen stof worden gesneden, de sewing department, de trimming department, de ironing department, de checking department, de packaging department... Ik had er nooit bij nagedacht dat er zoveel bij kwam kijken om een broek te maken! Ik weet dat het belachelijk klinkt, maar ik dacht altijd dat er wel een machine was die het meeste werk deed.. Maar nee dus, iedere broek wordt door zoveel verschillende mensen in elkaar gezet, fascinerend. Het is ook heel typisch als je dan bij de laatste afdeling die je bezoekt een broek ingepakt ziet met een prijskaartje van 40 US dollars, of een kinderbroekje met een Marks & Spencer labeltje en een prijs van 11 pond...
-
09 Maart 2007 - 08:18
Audrey:
Hoi Annemieke!
In het begin is het natuurlijk altijd even kijken hoe de dingen lopen, maar dat komt wel goed. Waar gaan de interviews eigenlijk precies over? Succes vandaag weer!
Liefs, Audrey -
09 Maart 2007 - 09:24
Esther:
Hey An!
Nou heel veel succes met de rest van je interviews.. nu weet je in ieder geval wat je kunt verwachten.. Leuk he, al die cultuurverschillen...
succes!!
liefs
Esther -
09 Maart 2007 - 09:34
Dirk:
De betrouwbaarheid en validiteit van je onderzoek wordt hierdoor wel aangetast he;) (Methoden van Onderzoek A&B gehaald;)) -
09 Maart 2007 - 10:02
Ellen:
Hey Annemieke,
Tja, toch wel heel anders dan hier bij ons. Gelukkig ben jij goed in staat je aan te passen en ga je niet bij de pakken neer zitten.
Ik wens je heel veel succes.
Liefs Ellen -
10 Maart 2007 - 15:48
Judith:
Hey Miek!
Tja ik ben een beetje traag maar je zit er al dus... Leuk om je verhalen te lezen, heb gelijk mn moeder ook lid gemaakt van de fanclub :)Succes! Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
